E-Pedagog

DRODZY RODZICE

Przed nami nowe wyzwania w związku z epidemią koronawirusa, a co za tym idzie obowiązują nas kolejne ograniczenia.

Jest to trudny czas dla nas wszystkich.

Epidemia koronawirusa wywołuje w nas uczucia takie jak lęk, stres, niepewność. Zwłaszcza dzieci silnie je odczuwają. Chociaż każde dziecko inaczej radzi sobie z takimi emocjami, to w obliczu zawieszonych zajęć w szkole, odwołanych wydarzeń i izolacji od przyjaciół, będą musiały czuć wsparcie i miłość najbliższych. Teraz bardziej niż kiedykolwiek.

Jeśli macie Państwo pytania i wątpliwości zapraszam do kontaktu poprzez e-mail:

zstpedagog@gmail.com oraz śledzenia zakładki e-pedagog.

Życzę dużo zdrowia.

DYŻURY STACJONARNE PEDAGOGA W ZESPOLE SZKÓŁ TECHNICZNYCH  :

STREFA EMPATII” W CZASIE PANDEMII   –     INTERNETOWA PORADNIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

Wysłanie maila na specjalny adres jest pierwszym krokiem, jaki młody człowiek może wykonać, aby liczyć na fachowe wsparcie w razie kryzysu, doświadczenia przemocy czy dyskryminacji.

Pandemia wpływa na wszystko – zatem także i forma tej edycji ,,Strefy Empatii” musiała zostać dostosowana do nowych okoliczności. Jako pierwsza ruszy więc Internetowa Poradnia Kryzysowa, działająca w ramach Częstochowskiego Centrum Interwencji Kryzysowej. W czasie rygorów sanitarnych osobisty kontakt z psychologami często jest utrudniony, a młodym ludziom w epidemicznej rzeczywistości przybyły przecież nowe potencjalne źródła stresu – czy to w związku ze zdalną nauką, czy np. zmieniającą się sytuacją życiową rodziców i napięciami, które może to powodować.. Młodzi ludzie doświadczający przemocy, hejtu, dyskryminacji czy innych życiowych trudności będą mogli liczyć na pomoc psychologów i interwentów kryzysowych wysyłając maila na adres pomoc@cztps.eu.

20 PRZYKAZAŃ JANUSZA KORCZAKA DLA RODZICÓW

1). Nie psuj mnie. Dobrze wiem, że nie powinienem mieć wszystkiego, czego się domagam. To tylko próba sił z mojej strony.

2). Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.

3). Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jest to jeszcze w ogóle możliwe.

4). Nie rób ze mnie większego dziecka, niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą.

5). Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to absolutnie konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

6). Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i  nieprzyjemnych.

7).  Nie wmawiaj mi, że błędy, które popełniam, są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

8). Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że Cię nienawidzę. To nie Ty jesteś moim wrogiem, lecz Twoja miażdżąca przewaga.

9). Nie zwracaj zbytniej uwagi na moje drobne dolegliwości. Czasami wykorzystuję je, by przyciągnąć Twoją uwagę.

10). Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i robię się głuchy.

11). Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie tłamszony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

12). Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.

13). Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

14). Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i wtedy tracę całą moją wiarę w Ciebie.

15). Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

16). Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

17). Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na Twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia. Nie wyobrażaj sobie, iż przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością o jakiej nawet Ci się nie śniło.

18). Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

19). Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem, jak trudno dotrzymać mi kroku w tym galopie, ale zrób, co możesz, żeby nam się to udało.

20). Nie bój się miłości. Nigdy

JAK WSPIERAĆ DORASTAJĄCE DZIECI?

Wbrew pozorom dorastających dzieci nie można traktować jak dorosłych. Zostawienie ich samych sobie jest jak porzucenie na środku rozszalałego oceanu. Młodzi ludzie są absolutnie nieprzygotowani na to, żeby mierzyć się z zagrożeniami konsumpcyjno-technokratycznej cywilizacji. Są bezbronni. Mają tendencję do podążania owczym pędem; inni tak robią, więc będę robił i ja. Koledzy oglądają pornografię, próbują narkotyków, jeżdżą gdzie chcą, są wolni, dlaczego ja nie mam spróbować? Ponieważ nie mają wystarczającego zasobu doświadczeń życiowych, nie są w stanie adekwatnie ocenić sytuacji. Oceniają albo przez pryzmat hormonów, albo buntu, albo mody, albo presji, które wywierają rówieśnicy, albo wszystkiego naraz.

Młodzi ludzie nie zdają sobie sprawy z wyzwań, z ryzyka. Na nieszczęście mają często wygórowane wyobrażenia na temat swoich możliwości, siły, przebiegłości. To jest bardzo trudny okres w rozwoju młodego człowieka. Młodzi ludzie potrzebują latarni morskiej, doświadczonych żeglarzy, wiedzy na temat zasad ratowania się.

W jaki sposób kontrolować bez stosowania przemocy, bez nadużywania władzy?

Dorastające dzieci szukają niezależności, wolności. Wszędzie tam, gdzie ich eksperymenty nie stanowią zagrożenia, nie ma konieczności ustalania restrykcyjnych ram. Tu, gdzie można, trzeba dawać wolność. Natomiast w sposób zdecydowany reagować wszędzie tam, gdzie eksperymenty mogłyby szkodzić. Alkohol, narkotyki, wyjazdy w nieznane są takimi zagrożeniami.

Technika Pomodoro^[1]

Nazwę techniki, jak zapewne domyśliliście się wymyślił Włoch. Technika ta jest najbardziej przydatna osobom, które mają problem ze skupieniem się na zadaniu, na pracy, problem z koncentracją.

Technika ta polega na wykonywaniu czynności w określonych cyklach czasowych. Pracujesz przez 25 minut, po czym robisz 5-10 minut przerwy. Do pracy w ten sposób potrzebny jest nam stoper lub budzik.

Co jest ważne:

– przed przystąpieniem do pracy wyłącz telewizor, wyłącz wszystkie dźwięki powiadomień, odstaw na bok kubek z piciem – tak, żeby nic Cię nie rozpraszało.

– chodzi o to, że przez 25 minut skupiamy się wyłącznie na zadaniu i pracujemy w pełnej koncentracji. W tym czasie nie odbieramy telefonów, wiadomości, nie przerywamy się ani wykonujemy innych rzeczy.

– następnie robimy sobie 5-10-minutową przerwę, pod czas której staramy się zupełnie oderwać od pracy. Po czterech 25-minutowych blokach robimy godzinę przerwy.

Taki sposób gospodarowania czasem jest bardzo skuteczny i powoduje, że w krótszym czasie wykonujemy więcej zadań (i nie czujemy się sfrustrowani, że obijamy się). Bardzo dobre efekty za pomocą tej techniki osiągają osoby uczące się, szczególnie gdy muszą przyswoić większą partię materiału.

Technikę tę można też dostosować do własnych indywidualnych potrzeb. Np. blok 25 minut może dla Ciebie być za krótki – ro zwiększ go – nie powinno się jednak wydłużać go więcej niż 40 minut (przypomnijcie sobie rozkład koncentracji i skupienia w ciągu godziny). Dla niektórych konieczna jest nieco dłuższa przerwa między blokami (pamiętajmy jednak, żeby nie była ona dłuższa niż 15 min). W trakcie dłuższej przerwy niektórzy ucinają sobie nawet 20-30-minutową drzemkę, co pozwala na regenerację sił i energii (znów pamiętajmy, że w ciągu dnia nie powinno się spać więcej niż 30 minut, ponieważ dłuższy sen utrudnia powrót do zadań, a ponadto może spowodować problemy z zasypianiem).

DO DZIEŁA!!!

[1] https://geekwork.pl/co-to-jest-technika-pomodoro/; https://blue-kangaroo.pl/technika-pomodoro/

#ZOSTAŃ W DOMU   #CZAS SIĘ ZATRZYMAŁ

Otaczają nas hasztagi ale z pewnością czas się nie zatrzymał. Nasze dzieci ciągle się rozwijają, domagają się naszej uwagi spełniania ich potrzeb, dążą do niezależności, domagają się naszej uwagi i spełniania ich potrzeb. To trudna sytuacja emocjonalna dla dorosłych, bo doświadczają podwyższonego napięcia związanego z lękiem, bezradnością i niepewnością. Cała ta sytuacja sprawia, że nasz organizm może działać na najwyższych obrotach, bo cały czas z włączoną reakcją stresową, która uruchamia się w odpowiedzi na kryzys.

Nasze dzieci mają prawo nie rozumieć tej sytuacji. Mają prawo buntować się na ograniczenia. Reakcją na sytuację może być znużenie, niezadowolenie, większa niż zwykle trudność w regulowaniu swoich emocji.

W kontekście epidemii i tego jak wpływa ona na nasze emocje, częściej niż zazwyczaj może zdarzyć się, że rekcją na niepożądane zachowania dziecka będzie tzw. „wyjście z siebie”.

Co zrobić Bay zadbać o swoje emocje i zatrzymać się w gniewie?

• Zajmij swój mózg, obniż napięcie.

Twoje dziecko wpada w złość, histerię, krzyczy, wrzeszczy a Ty czujesz, że za chwilę zaczniesz robić to samo…..Za taką reakcję odpowiada najbardziej „prymitywna „, najstarsza część naszego mózgu, która aktywuje się i przejmuje dowodzenie nad działaniem, uznaje tę sytuację za zagrożenie i włącza reakcję: „uciekaj albo walcz”.

Dziecko czując rosnące zdenerwowanie rodzica czuje się jeszcze bardziej pobudzone.

Co robić? Daj swojemu mózgowi zadanie do wykonania, które uruchomi część odpowiedzialną za myślenie, analizę, liczenie. Zmień pozycję ciała, weź kilka głębokich oddechów, licz od 100 do tyłu (co 3, co 7), sprawdź czy pamiętasz chronologicznie panujących królów Polski J, pozbądź się nadmiaru energii.

• Zorientuj się, co czuje i czego potrzebuje Twoje dziecko.

Dziecko ma niedojrzały układ nerwowy i trudno mu regulować emocje. A okres dojrzewania ma dodatkowo niekorzystny wpływ na jego funkcjonowanie.

Co robić? Zadaj sobie pytanie co wywołało taką reakcję dziecka, co jest jego problemem. Zastanów się jak Twoje dziecko może przezywać całą tę sytuację, co zmieniło się w jego dotychczasowym życiu, jak to wpływa na jego emocje. Nazywaj swoje emocje i emocje dziecka. Rozładuj sytuację śmiechem.

• Rzuć sobie koło ratunkowe.

Chociaż to trudne, poszukaj korzyści z obecnej sytuacji (jest czas na rozmowę z dzieckiem, na wspólne zrobienie porządków, na wspólne oglądanie filmów i seriali). Przewartościuj sobie dotychczasowe priorytety: co tak naprawdę jest ważne? (sprzątanie czy jednak wspólnie obejrzany film). A co najważniejsze: To wszystko minie!!!!

Pamiętaj, że ograniczenie przestrzeni, zawężenie granic i brak wyboru sposobu spędzania czasu jest sytuacją trudną dla wszystkich. A w tej sytuacji dziecko potrzebuje osoby dorosłej, która pomoże mu regulować napięcie emocjonalne.

Zaakceptuj emocje. Zarówno swoje jak i swojego dziecka.

Drodzy Uczniowie i Rodzice!

Nietypowa sytuacja dla nas wszystkich nadal trwa. Większość czasu spędzamy wyłącznie w domu, pozostając tylko z najbliższymi członkami rodziny.

Wcześniej chodziliśmy do pracy, szkoły, spotykaliśmy się ze znajomymi, rozwijaliśmy swoje zainteresowania i pasje.

Teraz jednak w związku z epidemią sytuacja się zmieniła.

Ta sytuacja może wpływać na nasze samopoczucie, a co za tym idzie rodzić konflikty.

W związku z tym kilka krótkich informacji na temat samego konfliktu oraz jak skutecznie konflikty rozwiązywać.

SYTUACJA KONFLIKTOWA

Każdy z nas nie raz doświadczył tego zjawiska. Przy czym statystyki pokazują, że najczęściej się kłócimy z osobami nam najbliższymi – z rodzicami, rodzeństwem, znajomymi. A w sytuacji, kiedy jesteśmy cały czas z bliskimi o zatarg, kłótnię czy konflikt jest nietrudno i wystarczy mała iskra zapalna. Słowo konflikt pochodzi od łacińskich słów conflictus i confligre i oznacza – zderzenie. Chodzi o zderzenie pomysłów, poglądów, przekonań, interesów, celów, uczuć, potrzeb czy po prostu postrzeganie rzeczywistości. Jeśli różnica zdań nie jest akceptowana przez strony dochodzi do kolizji, sporu.

Konflikt powstaje gdy:

• dwie strony, które są od siebie zależne dostrzegają niemożliwe do pogodzenia różnice (interesów, potrzeb, wartości),
• żadna ze stron nie może osiągnąć celów bez udziału lub zgody drugiej strony,
• strony blokują realizację swoich planów,

Konflikty są nieuniknione i z pewnością nie jest możliwe wykluczenie ich z życia. Pewne jest jednak, że można nauczyć się jak konfliktom zapobiegać, niwelować ich skutki i rozwiązywać z korzyścią dla obu zaangażowanych w nie stron.

Jakie bywają konflikty:

Konflikt danych – to takie konflikty, kiedy nie wiemy wszystkiego o sytuacji albo inaczej interpretujemy zdarzenie (np. nie wiemy dokładnie o co pokłócił się brak z mamą, a mimo to stajemy po jednej ze stron i kłócimy się z drugą). Może to prowadzić do zaostrzenia konfliktu, kiedy strony oskarżają się o zatajenie danych, manipulacje informacjami, celowe wprowadzanie w błąd.

Konflikt relacji – związany jest z silnymi, trudnymi emocjami przeżywanymi w relacji z daną osobą. Może pojawiać nawet wówczas, gdy nie ma obiektywnych powodów do konfliktu. Przyczyną mogą być stereotypy czy zła komunikacja.

Konflikt wartości – wynika z tego, że mamy inne wartości i potrzeby, inaczej patrzymy na świat, ale także z różnicy zasad i wartości wobec codziennych czynności, np. my chcemy oglądać horror, a pozostali kolejny dzień komedię.

Konflikt strukturalny – wynika ze struktury sytuacji – np. dostępu do komputera, dostęp do internetu itp.); struktury organizacji – np. niejasno określone obowiązki w domu, ograniczenia czasowych.

Konflikt interesów – jest związany z niemożnością realizacji potrzeb, osiągnięcia celów. Interesy dzielimy na trzy rodzaje:

• interesy rzeczowe: pieniądze, czas, czy podział pracy;
• interesy proceduralne: sposób prowadzenia rozmów, negocjacji;
• interesy psychologiczne (poczucie bezpieczeństwa, godności, szacunku).

Uwaga każdej ze stron może koncentrować się na innym aspekcie kłótni i konfliktu, dlatego tak bardzo istotne jest umieć w miarę spokojnie wyjaśnić czy dobrze rozumiemy drugą stronę i spróbować dogadać się. Zła atmosfera nikomu nie służy.

JAKIE DZIAŁANIA PODEJMUJĄ LUDZIE W SYTUACJI KONFLIKTU?

Działania podejmowane przez ludzi zależą między innymi od tego, czy przedmiot konfliktu jest dla nich ważny, czy czują się dość silni, aby działać oraz jakie sposoby radzenia sobie z konfliktami preferują. Wymieńmy kilka z nich:

• unikanie konfliktu

– niedostrzeganie konfliktu tak długo, jak tylko jest to możliwe,

– przekonywanie siebie i innych, że nic się nie wydarzyło, że nie ma żadnych sprzeczności,

– odraczanie, przeczekiwanie;

• rezygnacja z dążeń

– poddanie się bez podjęcia walki,

– poddanie się po walce,

– przegranie walki;

• szukanie wsparcia

– odwołanie się do autorytetu w celu uzyskania wsparcia i pomocy,

– odwołanie się do innych ludzi w celu budowy koalicji;

• odwołanie się do trzeciej strony, aby rozstrzygnęła po czyjej stronie jest racja

– odwołanie się do arbitra, aby rozstrzygnął spór,

– wystąpienie na drogę prawną;

• podjęcie walki w celu zniszczenia przeciwnika
• potraktowanie konfliktu jako problemu do rozwiązania

– podjęcie bezpośrednich negocjacji,

– poszukiwanie mediatora jako trzeciej strony, która może wspomóc proces rozwiązywania konfliktu.

Przyczyn kłótni jest bardzo wiele, tak jak niepowtarzalny jest każdy z nas. Dlatego też proponujemy raczej skupić się na tym, jak rozwiązać kłótnię czy konflikt.

Zasady rozwiązywania konfliktów:

1. Nie myśl o sobie i drugim człowieku w kategoriach walki i zwycięstwa, ponieważ w ten sposób każdy z was przegra. Najważniejszą sprawą jest skoncentrowanie się na problemie, który doprowadził do kłótni. Należy go ujawnić i rozważyć, aby móc znaleźć wyjście z trudnej sytuacji.
2. Postaraj się na chwilę „zawiesić” spór, spojrzeć na siebie i drugą osobę oczami kogoś z zewnątrz, kto przysłuchuje się awanturze. Przestań mówić, policz do dziesięciu, zacznij oddychać spokojnie, np. oddechem przeponowym.

Pomyśl, jak odbierałby cię ktoś nieznajomy. Nie rezygnuj ze swoich argumentów, ale postaraj się spokojnie wszystko wyjaśnić.

3. Wysłuchaj spokojnie argumentów drugiej strony. Postaraj się wczuć w to, co dana osoba myśli i poddaj to analizie. Być może okaże się, że początkowo coś źle zrozumiałeś.
4. Nie rzucaj słów wulgarnych, gróźb, pomówień, nie obrażaj ani nie zastraszaj drugiej strony. Używaj kulturalnego języka, nie manipuluj drugą osobą.
5. Bądź szczery, autentyczny, mów jasno i prosto o tym, co czujesz, okazując innym szacunek.

Na nudę….:)

Drodzy  Uczniowie.

Już dłuższy czas siedzimy w domu. Oczywiście się uczymy;) ale też mamy więcej czasu, który normalnie spędzaliśmy w szkole, ze znajomymi albo realizując swoje pasje poza domem. Dodatkowo większość czasu spędzamy z pozostałymi domownikami – rodzicami i rodzeństwem. Cała ta sytuacja działać może nam na nerwy, ale pamiętajmy, że nie tylko nam jest trudno, każdy w rodzinie przeżywa podobne trudności, jak i Ty.

Dlatego na czas zdalnej pracy w domu postanowiliśmy troszkę umilić Wam czas i zaproponować gry i zabawy (oczywiście przez Internet J), w które możecie się bawić całą rodziną – wystarczy skorzystać z telefonów. Te kilka gier rodzinnych pozwolą na miłe spędzenie czasu oraz zaciśnięcie więzi rodzinnych, co w obecnym czasie jest i konieczne, i możliwe.

1. Dobble https://www.rebel.pl/product.php/1,1203/20640/Dobble.html
2. Czółko https://play.google.com/store/apps/details?id=com.simplicity.czolko&hl=pl
3. Dixit!! https://www.rebel.pl/product.php/1,606/16721/Dixit.html
4. Imago https://www.rebel.pl/product.php/1,1203/99401/Imago.html
5. Tajniacyhttps://www.rebel.pl/product.php/1,1203/99136/Tajniacy.html
6. Pozostaje wiele innych gier, ale te są dość czasowe oraz pozwalają na miłe, rodzinne spędzenie czasu.

Zachęcamy do przeczytania krótkiego artykułu dotyczącego budowania więzi rodzinnych.

https://dziecisawazne.pl/6-sposobow-by-wzmocnic-rodzinne-wiezi/

a oto link do ciekawych kanałów na YT dotyczących nauki zdalnej!

https://drive.google.com/file/d/1OPxnWHBGUK9qyimaEQrKewBOXf79OBxj/view

JAK WSPIERAĆ DZIECKO W TYM TRUDNYM CZASIE?

BĄDŹ SPOKOJNY

Porozmawiaj spokojnie ze swoim dzieckiem o koronawirusie. Ważne, aby powiedzieć dzieciom, o istniejącej możliwości, ze ktoś z bliskich w pewnym momencie może mieć objawy podobne do przeziębienia i grypy. Ważne jest, aby otwarcie mówić o swoim złym samopoczuciu, aby w ten sposób udzielić jak najszybciej profesjonalnej pomocy.

Ważne, aby przypominać dzieciom, że są rzeczy, które możemy zrobić, aby zapewnić bezpieczeństwo sobie i swoim najbliższym: często myć ręce, nie dotykać twarzy, nosa, oczu, pozostać w domu.

TRZYMAJ SIĘ RUTYNY

Dzieci potrzebują rutyny. My, dorośli, musimy bardzo szybko opracować nowy plan dnia, aby przetrwać w tych trudnych czasach.

Musimy zastanowić się co jest dla nas ważne i zbudować strukturę, która to odzwierciedla. Potrzebny jest harmonogram, który uwzględni czas na naukę, odpoczynek, kontakt telefoniczny z przyjaciółmi.

Ważne jest aby w tworzeniu nowego harmonogramu dnia uczestniczyli wszyscy domownicy. Wtedy jest szansa, że potrzeby wszystkich zostaną zaspokojone.

JAK WSPIERAĆ DZIECKO W TYM TRUDNYM CZASIE?

Część II

POZWÓL DZIECKU ODCZUWAĆ EMOCJE

Pozwól swojemu dziecku odczuwać smutek. My, dorośli, patrzymy na tę sytuację                             z perspektywy naszego życia i doświadczeń, a dla nastolatka to poważne problemy.

Wspieraj i okaż zrozumienie dla jego smutku i złości z powodu strat, które opłakuje. Wszak został odcięty od bezpośredniego kontaktu z rówieśnikami, którzy są w danym momencie jego życia bardzo ważni dla niego, nie może uczestniczyć w aktywnościach, które były aktywnościami dnia codziennego.

Jeśli masz wątpliwości jak się zachować, to empatia i wsparcie są najlepszym rozwiązaniem.

SPRAWDŹ, JAKIE INFORMACJE O KORONAWIRUSIE DOCIERAJĄ DO TWOJEGO DZIECKA

W mediach krąży wiele nieprawdziwych informacji na temat koronawirusa.

Sprawdź, co usłyszało Twoje dziecko lub co uważa za prawdę.

Wspólnie rozprawcie się z mitami na ten temat.

Jeśli sam nie wiesz co jest prawdą, odwiedź strony internetowe wiarygodnych instytucji państwowych lub organizacji takich jak UNICEF lub Światowa Organizacja Zdrowia.

JAK WSPIERAĆ DZIECKO W TYM TRUDNYM CZASIE?

Część III

KONTROLUJ SWOJE ZACHOWANIE

To oczywiste, że dorośli są także zaniepokojeni sytuacją związaną z korona wirusem. Jednak bardzo ważne jest, byśmy  zrobili wszystko co w naszej mocy, aby nie dzielić się z dziećmi swoimi lękami. Może to być bardzo trudne ale jest to niezbędne.

To rodzice zapewniają swoim dzieciom swoim dzieciom poczucie bezpieczeństwa.

STWÓRZ OKAZJĘ DO WSPÓLNEGO SPĘDZANIA WŁASNEGO CZASU

W przeżywaniu trudnych emocji bardzo ważna jest równowaga między rozmową o naszych odczuciach, a znajdowaniem rozrywki, która pozwoli rozproszyć myśli.

Nastoletniemu dziecku daj trochę swobody, jeśli chodzi o czas spędzany przy telefonie i na mediach społecznościowych. Musi być jednak zachowany tzw. „złoty środek”, najlepiej wspólnie wypracowany.

Niech ten wspólnie spędzany przez Was czas da Wam dużo satysfakcji i nowego, dobrego spojrzenia na najbliższych.